درست است که تکنولوژی بیشتر وقت‌ها به جلو می‌رود اما عقب‌گرد هم گاهی هیجان خودش را دارد. جمعیت قابل توجهی در دنیا هستند که فیلم‌های سه بعدی را دوست ندارند. بعضی‌ها آن را فقط یک مد زودگذر می‌دانند، بعضی‌ها واقعا با دیدن آن دچار سردرد می‌شوند و بعضی‌ها هم می‌گویند که تکنولوژی مربوط به این فیلم‌ها هنوز به اندازه کافی پیشرفت نکرده تا واقعا برای زندگی روزمره مناسب باشند.
عینک دوبعدی راه حل این آدم‌ها است. این عینک‌ها می‌توانند تصاویر سه بعدی را به تصاویر کلاسیک دو بعدی تبدیل کنند. فروش هر عینک با قیمتی حدود هشت دلار، ثابت کننده این واقعیت است که کسانی پیدا می شوند که حاضرند پول خرج کنند تا فیلمی که فقط در نسخه سه بعدی وجود دارد را به صورت دو بعدی ببیند.
شیوه کار عینک هم ساده است. در یک عینک سه بعدی معمولی، هر کدام از شیشه‌ها یکی از تصاویر پخش شده روی پرده را از خودش رد می‌کند و تصویر دیگر را بلاک می‌کند و در نتیجه هر چشم تنها تصویری را می‌بیند که از دید خودش فیلمبرداری شده اما در این عینک بخصوص، هر دو شیشه مانند هم هستند و در نتیجه هر دو چشم تصویری واحد را می‌بینند و در نتیجه فیلم سه بعدی، کاملا به شکل یک فیلم دو بعدی کلاسیک به مغز منتقل میشود.
